از دهه 60 هم که بخواهیم شروع کنیم سرهنگ و حقوقدان مان فاصله
هایی داشتند با هم، آن روزهایی که سرهنگ ها خمپاره و موشک نوش جان می کردند و
چندصد کیلومتر آنطرف تر حقوقدانان راحت چای میخوردند و مذاکره می کردند.!
اما از آن روزها که بگذریم میبینیم که امروز سرهنگ هایمان
همچنان دارند می جنگند و شب و روز بیدارند؛ و مذاکره کنندگان نیز همچنان مذاکره می
کنند! سرهنگ های این روزها می دانند که جنگ تمام نشده و شب و روز در تلاش هستند تا
با ساخت ابزار و سلاح جنگی بر توان و قدرتمان بیفزایند، تا قدرت دفاعی تهاجمی کشور
را افزایش دهند، اقتدار و امنیت کشور را حفظ کنند، و از همه مهم تر کاری برای این
مردم انجام دهند و عزت و غرور ایرانی را بالا ببرند.اما در آنسو بعضی از این
حقوقدانان، نه تنها تلاشی برای حفظ ثبات و پیشرفت کشور نمی کنند بلکه با برخی حرف
هایشان خوراکی نو برای حقیران آنطرف آبی درست و حاشیه ای تازه برای کشور ایجاد می
کنند.
فـِلحال فرق سرهنگ و حقوقدان ما در اینست که، سرهنگ ما میرود دنبال اینکه یک چیزی
مثل فجر5 بسازد تا گنبد پلاستیکی اسرائیلی-آمریکایی را خورد و تحقیر کند و درنهایت
پیشرفت و قدرتمان را نشان دهیم و بگوییم که ما می توانیم.. اما حقوقدانمان فکرش و
عقیده اش این است که ما توان مقابله با دنیا (کدخدا) را نداریم و باید با کدخدا
بست و در آخر سر تعظیم فرو آوریم جلوی زورگویان و فقط قورمه سبزی مان را برایشان
صادرات کنیم..!
برای مثال، آخرینش همین جناب ترکان عزیز که این همه رشد و پیشرفت خیره
کننده در طی 30 سال (عمر انقلاب اسلامی) را نادیده گرفته و چشم بر همه آنها بسته و
فقط قورمه سبزی و آبگوشت را دیده است!! اما جدای از اینکه این حرف ها دور از شان
یک مشاور رئیس جمهور است و بیشتر به حرف های کوچه بازاری شباهت دارد، باید عرض شود
که اقای ترکان اگر فراموشی نداشته باشند میدانند که در دهه های قبل عهده دار مسئولیت‌های
مهم دستگاهای اقتصادی بوده است! و اینک اگر ضعفی در مدیریت اقتصادی کشور در سطوح
مختلف بوده، مطمئناً او از جمله افرادی است که امروز باید پاسخگوی سوءمدیریت‌های
خود باشد.
ختم کلام! بنظرم آقای ترکان اگر عقیده و فکرش این است که ایران اسلامی قابلیت رقابت در هیچ صنعتی را ندارد و شکست خورده ایم! از
منصب مشاور رئیس جمهوریش کناره گیری کرده و جا را برای دیگران باز کند، چون این نظام
فردی با چنین دغدغه و عقیده را هیچ وقت لازم ندارد.
